Kecha oqshom falakda oy bo`zarib botganda, Zuhro yulduz miltirab, xira xanda otganda, Ruhimda bir ma'yuslik, sokinlik uyg`otganda, Men seni esga oldim, birinchi muhabbatim. Eslab xayolga toldim, birinchi muhabbatim.
O`tdi yoshlik zavq bilan, gohi to`polon bilan, Gohida yaxshi bilan, gohida yomon bilan, Ayri ham tushdim ba'zan qalb bilan, imon bilan, Lekin seni yo`qotdim, birinchi muhabbatim, Mangu g`aflatda qotdim, birinchi muhabbatim.
Dunyo degan shundayin anglab bo`lmas sir ekan, Goh keng ekan, gohida tuynuksiz qasr ekan. Lekin inson hamisha bir hisga asir ekan... Nechun bilmovdim avval, birinchi muhabbatim, Parvo qilmovdim avval, birinchi muhabbatim.
Holbuki orzulardan judo ham bo`lganim yo'q, yulduzday kulganim yo`q, oy kabi to`lganim yo'q. Erta xazon gul kabi sarg`ayib so`lganim yo'q, Seni eslab yig`layman, birinchi muhabbatim, Eslab bag`rim tig`layman, birinchi muhabbatim.
Yo`lin yo`qotsa odam - muhabbatga suyangay, G`ussaga botsa odam - muhabbatga suyangay. Chorasiz qotsa odam - muhabbatga suyangay, Men kimga suyangayman, birinchi muhabbatim. Faqat eslab yongayman, birinchi muhabbatim.
Nido bergil, qaydasan, sharpangga quloq tutdim, Sirli tushlar ko`rib men bor dunyoni unutdim. Tongda turib nomingga ushbu she'rimni bitdim, Dildagi ohim mening, birinchi muhabbatim, Yolg`iz Ollohim mening, birinchi muhabbatim.
ONAJON
Onam Turdi Erdona Karvon qizi xotirasiga
I
Necha kunki yo`q oromim Kelolmayman hushimga. Onajonim kechalari Kirib chiqar tushimga.
Qo`llarida oq elpig`ich Oy nurida yaltirar. Onajonim imlab meni Qoshlariga chaqirar.
Muttasil bu yo'lda keladi to'qnash, Nur bilan zulumot, o'lim va hayot. Bu ko'prik olamning o'ziga o'xshash, Bir farqi - sohibi ixtiyorsiz zot.
Ko'prik ostidagi jo'sh urgan daryo, Suv emas - o'tganlar taxir ko'z yoshi. Har neni ko'targan bir o'zi tanho, Bor na ta'mirchisi, na bir yukdoshi.
Bu ko'prik, bu ko'prik qulasa agar, Ne hislar qolardi sarson - sargardon. Garchi qismatida bor qancha xatar, Har nechuk bariga u balogardon...
SEN BAHORNI SOG'INMADINGMI
Uyg'onguvchi bog'larni kezdim, Topay dedim qirdan izingni. Yonog'ingdan rang olgan dedim - Lolazorga burdim yuzimni, Uchratmadim ammo o'zingni, - Sen bahorni sog'inmadingmi?
Uzoqlarda zalvorli tog'lar Xayolimni keldilar bosib. Kechdi qancha intizor chog'lar, Vasling menga bo'lmadi nasib, Sensiz men ham, bahor ham g'arib, - Sen bahorni sog'inmadingmi?
O'ngirlarda sakraydi ohu, Na'matakda sa'va mittijon. Qorliklardan sipqarilgan suv, Daralarda uradi javlon. Nigohimdan faqat sen pinhon, - Sen bahorni sog'inmadingmi?
Mana, bugun navro'zi olam, Do'stlarimga gullar tutarman. Qaylardasan, sevgili erkam... Qo'limda gul, seni kutarman, Umrim bo'yi chorlab o'tarman, - Sen bahorni sog'inmadingmi?
O'ZBEKISTON
Yurtim, senga she'r bitdim bu kun, Qiyosingni topmadim aslo. Shoirlar bor, o'z yurtin butun - Olam aro atagan tanho. Ular she'ri uchdi ko'p yiroq, Qanotida kumush diyori, Bir o'lka bor dunyoda, biroq Bitilmagan dostondir bori: Faqat ojiz qalamim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Yurmasman hech behishtni izlab, Topolmasam chekmasman alam. O'tirmasman ertaklar so'zlab, Musallo deb yo'nmasman qalam. Ko'klamingdan olib sururni, Dovrug' soldi ustoz Olimjon, G'afur G'ulom tuygan g'ururni Qilmoq mumkin dunyoga doston. Olis tarix qadamim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Kechmishing bor chindan ham uzoq, Ilg'ay olmas barchasin ko'zim. Maqtamasman moziyni biroq, O'tmishingni o'ylayman bir zum. Zabtga olib keng Osiyoni, Bir zot chiqdi mag'rur, davongir, Ikki asr yarim dunyoni Zir qaqshatdi Buyuk jahongir. Aytgum, bu kun, u manim, manim. O'zbekiston, Vatanim manim.
Bobolardan so'z ketsa zinhor, Bir kalom bor gap avvalida. Osmon ilmi tug'ilgan ilk bor Ko'ragoniy jadvallarida. Qotil qo'li qilich soldi mast, Quyosh bo'lib uchdi tilla bosh. Do'stlar, ko'kda yulduzlar emas, U, Ulug'bek ko'zidagi yosh. Erda qolgan, o, tanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Ko'z oldimdan kechar asrlar, Ko'z-ko'z etib nuqsu chiroyin. Sarson o'tgan necha nasllar, Topolmasdan tug'ilgan joyin. Amerika - sehrli diyor, Uxlar edi Kolumb ham hali, Dengiz ortin yoritdi ilk bor, Beruniyning aql mash'ali. Kolumbda bor alamim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Ko'p jahongir ko'rgan bu dunyo, Hammasiga guvoh er osti. Lekin, do'stlar, she'r ahli aro Jahongiri kam bo'lar, rosti. Besh asrkim, nazmiy saroyni Titratadi zanjirband bir she'r. Temur tig'i etmagan joyni Qalam bilan oldi Alisher. Dunyo bo'ldi chamanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Bobolardan so'zladim, ammo Bir zot borkim, baridan suyuk: Buyuklarga baxsh etgan daho, Ona xalqim, o'zingsan buyuk. Sen o'zingsan, eng so'nggi nonin O'zi emay o'g'liga tutgan. Sen o'zingsan, farzandlar shonin Asrlardan opichlab o'tgan. Ona xalqim, jon-tanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Bosh ustingdan o'tdi ko'p zamon, O'tdi Budda, o'tdi Zardushti. Har uchragan nokasu nodon, Ona xalqim, yoqangdan tutdi. Seni chingiz g'azabga to'lib Yo'qotmoqchi bo'ldi dunyodan. Jaloliddin samani bo'lib Sakrab o'tding Amudaryodan. Sensan o'shal samanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Toleingda bor ekan yashash, Goh qon ichding, gohida sharob. Etmoq bo'lib yurtim xomtalash, Bosh ustingga keldi inqilob. Chora istab jang maydonidan Samolarga uchdi unlaring, Shahidlarning qirmiz qonidan Alvon bo'ldi qora tunlaring. Qonga to'lgan kafanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Lekin oftob poymol o'lmas, Kavaklarda qolmas oy nuri, Odil hakam - haq bor, beg'araz, Mazlumlarning buyuk g'amxo'ri. Qilich serpab tole tongida O'zligingni tanib qolding sen. O'g'lonlarning qatra qonida O'zbekiston nomin olding sen. Nomi qutlug' gulshanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Tinch turarmi bu ko'hna olam, Tinch turarmi dog'uli zamon. Oromingni buzdi sening ham Fashist degan vahshiy olomon. Qonim oqdi Danoigda manim, Sobir Rahim yiqilgan chog'da. Lekin, yurtim, kezolmas g'anim. O'zbekiston atalgan bog'da. Sensan nomus va sha'nim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Kech kuz edi, men seni ko'rdim, Derazamdan boqardi birov. U sen eding, o, dehqon yurtim, Turar eding yalangto'sh, yayov. - Tashqarida izillar yomg'ir, Kir, bobojon, yayragil bir oz. Deding: - Paxtam, qoldi-ku axir, Yig'ishtiray kelmasdan ayoz. Ketding, umri mahzanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Sen ketarsan balki yiroqqa, Farg'onada balki, balqarsan. Balki chiqib oqargan toqqa, Cho'pon bo'lib gulxan yoqarsan. Balki ustoz Oybekdek to'lib Yozajaksan yangi bir doston. Balki Habib Abdulla bo'lib, Sahrolarda ochajakson kon. Tuprog'i zar, ma'danim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
Mayli, yurtim, kezsang ham dunyo, Fazolarga qo'ysang ham qadam, O'zligingni unutma aslo, Unutma hech, onajon o'lkam. Bir o'g'lingdek men ham bu zamon Kechmishingni qildim tomosha. Iqbolingni ko'roldim ayon Istiqlolning ufqlari osha. Iqboli hur, sho'x-shanim manim. O'zbekiston, Vatanim manim.
Zavol ko'rma hech qachon, o'lkam, Zavol bilmas shu yoshing bilan. Muzaffar bo'l, g'olib bo'l, o'ktam, Do'stu yoring, qardoshing bilan. Asrlarning silsilasida Boqiy turgay koshonang sening. Ulug' bashar oilasida Mangu yorug' peshonang sening. Mangu yorug' maskanim manim, O'zbekiston, Vatanim manim.
DUNYONI QIZG'ANMA
Dunyoni qizg'anma mendan, azizim, Men sening ko'changdan o'tmasman zinhor. Mening bu olamda o'z aytar so'zim Va o'zim sig'inar mozorlarim bor.
Dunyoni qizg'anma mendan, azizim, Sen ichgan buloqdan ichmasman aslo. Sen yurgan tog'larda qolmagay izim, Sen kechgan daryodan kechmasman aslo.
Dunyoni qizg'anma mendan, azizim, Qalbingni yoqmasin shubha va so'roq, Men o'zga manzilga tikkanman ko'zim, U sening kulbangdan juda ham yiroq.
* * *
U qo‘shiq kuyladi yor sha’niga mast, Sho‘xchan she’rlar aytdi sevgi nomidan. Hammani kuldirdi, qiz esa faqat Beparvo jilmayib o‘tdi yonidan.
U qo‘shiq kuyladi yor sha’niga mast, Yig‘lab, faryod chekdi sevgi nomidan. Hammani yig‘latdi, qiz esa faqat Beparvo jilmayib o‘tdi yonidan.
U qo‘shiq kuyladi yor sha’niga mast, Na kuldi, na qatra to‘kdi yoshini. U kuyladi mag‘rur, qiz bo‘lsa shu vaqt Huzuriga keldi egib boshini.
«MUNOJOT»NI TINGLAB
Qani ayt, maqsading nimadir sening, Nega tilkalaysan bag‘rimni, ohang, Nechun kerak bo‘ldi senga ko‘z yoshim, Nechun kerak, rubob, senga shuncha g‘am!
Eshilib, to‘lg‘anib infanadi kuy, Qaylardan kelmoqda bu ohu faryod. Kim u yig‘layotgan, Navoiymikin, Va yo may kuychisi Hayyommikin, dod!
Bas, yetar, cholg‘uchi, bas qil sozingni, Bas, yetar, ko‘ksimga urmagil xanjar, Nahotki dunyoda shuncha g‘am bordir... Agar shu «Munojot» rost bo‘lsa agar.
Agar aldamasa shu sovuq simlar, Gar shul eshitganim bo‘lmasa ro‘yo. Sen beshik emassan, dorsan, tabiat, Sen ona emassan, jallodsan, dunyo!
Eshilib, to‘lg‘anib ingranadi kuy, Asrlar g‘amini so‘ylar «Munojot». Kuyi shunday bo‘lsa, g‘amning o‘ziga Qanday chiday olgan ekan odamzod!
Atrofimda yotar garib bir viqor, Bilmam, nega uchdi qalbim safosi. Nima ham qilardim, na ilojim bor. Bahor kunlarida kuzning havosi.
UMR
Qalbimda goh g‘urur, gohida farah, Shu uchqur dunyoni turfa ko‘ribman. Yurtma-yurt, elma-el, farsax-bafarsax Umrim dovonlarin o‘lchab yuribman.
Umr-ku o‘tadi gulduros solib, Uning o‘tganini kim ham ko‘ribdi? Vo ajab, qay bir zot, o‘z umri qolib, Mening qadamimni o‘lchab yuribdi...
INSON QALBI
Inson qalbi bilan hazillashmang Siz, Unda millat yashar, unda til yashar. Unda ajdod faxri yashaydi so‘zsiz, Unda istiqomat qiladi bashar.
Inson qalbi bilan hazillashmang Siz, Unda ona yashar, yashaydi Vatan. Uni jo‘n narsa deb o‘ylamang hargiz, Hayhot! Qo‘zg‘almasin bu Qalb daf’atan!!.
TILLA BALIQCHA
Tuxumdan chiqdi-yu, keltirib uni Shu loyqa hovuzga tomon otdilar. Tashlandiq ushoq yeb o‘tadi kuni, Xoru xas, xazonlar ustin yoptilar.
Dunyoda ko‘rgani shu tor hovuzcha Va mudroq tollarning achchiq xazoni. Menga alam qilar, tilla baliqcha Bir ko‘lmak hovuz deb bilar dunyoni...
RUHIM
Vujud deganlari asli nimadir? Dayr dengizida yurgan kemadir.
Bir kun bir qoyaga urilgay kema, Ruhim, sen vujudni g‘amini yema.
Yuksak fazolarda aylagil parvoz, Senda na ohang bor va na bor ovoz.
Senga na bo‘ronlar kor qila olur, Seni na yo‘qotib, bor qila olur.
Sen misli kamalak - yuksak va so‘lmas, Kamalakni esa parchalab bo‘lmas.
* * *
Yondimu va lekin hijon tunida Senga ahvolimni etmadim bayon. Sokin kechalarim ko‘zim o‘ngida Munis qarashlaring bo‘ldi namoyon.
Na sen nazar qilding holimga bir bor, Na men ayta bildim senga biror so‘z. Shunday o‘tib borar umrimiz bekor... Oramizda sarson bir juft qora ko‘z.
MEN ANGLAB YETGAN FALSAFA
Bozorga o‘xshaydi asli bu dunyo, Bozorga o‘xshaydi bunda ham ma’ni. Ikkisi ichra ham ko‘rmadim aslo, Molim yomon degan biror kimsani.
* * *
Oqar daryoga ham kimdir band bergan, Hayot kimga zahar, kimga qand bergan. Ey, g‘ofil, sarkash deb, meni kamsitma, G’anim senga emas, menga pand bergan.
* * *
Deydilar it hurur - o‘tadi karvon, Ranju balolardan yonmasin joning, Lekin alam qilar bir umr giryon Itlar orasidan o‘tsa karvoning.
KETMOQDAMAN
Yaxshi qol, ey, dilbarim, dilda kadar, ketmoqdaman, Ishq aro endi holim zeru zabar ketmoqdaman.
Na ishonchu na quvonchu na ko'ngildan gapni och, Barchasidan ushbu kun yo'qdir samar, ketmoqdaman.
Men quyosh yuzlimga deb, tun-kechalar berdim yurak, Oqibat otganda tong qondir jigar, ketmoqdaman.
Necha kunlar o'tdi, lekin so'rmading holimni bir, Oxirida hol so'rab kelsang magar, ketmoqdaman.
Bir kun Muhammadga berdilar savol: - Ayo, Rasululloh, aytib ber buni. Qachon foniy dunyo topgaydir zavol, Qachon sodir bo‘lgay Qiyomat kuni?
Garchand Biru Borga somedir Inson, Iblis qutqusi ham har qayda bordir, Kimningdir dilida sobitdir iymon, Kimgadir shaytoniy vasvasa yordir.
Rasululloh dedi: - Umid qil, banda, Ko‘chmasin dunyodan insof, diyonat. Nopok odamlarga kuning qolganda, Bilgilki, o‘sha kun kelgay Qiyomat!
G‘IYBAT
Do‘zax yo‘llaridan o‘tarkan Rasul, Atrofga ko‘z tashlar edi damodam. Kimdir faryod solib yig‘lardi nuqul, Otashda yonardi o‘zga bir odam.
Yo‘lning kanorida-shundoq sarhadda O‘limtik yer edi allaqanday zot. Nogoh Rasululloh, boqib hayratda, Jabroilga dedi: -Bul kimdir, hayhot!
Jabroil aytdikim: -Bunda har kimsa, Jazosin olgaydir qilmishiga xos. O‘limtik yeguvchi bul banda esa, Umrin g‘iybat bilan o‘tkazgan xolos.
HADIS
Bu ulug‘ dargohda mehmonman men ham, Mening ham dilimda oshiqlar ohi. Hadischi bobolar degandek u dam, Tavbamni qabul et o‘zing, Ilohi.
Ulg‘aydik va lekin oldda ko‘p gap bor, Davr shamollari esib o‘tgaydir. Inongum, e’tiqod o‘zi bo‘lib yor Bizning ham qo‘limiz bir kun tutgaydir.
Ibodat bor edi, u etgay davom, Qirq bilan yopmasmiz bu uyning tomin. Bizni tinglaganga hamisha salom, Yana ko‘rishguncha sog‘ bo‘ling! Omin!
XATO QILISHINGNI KUTARLAR
Shundaylar bor, senga lutf aylab, Do'stman, deya qo'lin tutarlar. Lekin har zum qadaming poylab, Xato qilishingni kutarlar.
Xato qilsang, ularga bayram, Yo'qsa, zahru zaqqum yutarlar. Mayli, jindek, zarra bo'lsa ham, Xato qilishingni kutarlar.
Xatolaring kerak ularga, Shox-novdangni darhol butarlar. Tag'in kunni ulab tunlarga, Xato qilishingni kutarlar.
Axtarurlar hamisha illat, Etti pushting go'rin titarlar. Faqat unma, ulg'ayma faqat, Xato qilishingni kutarlar.
Ular senga bir umr yo'ldosh, Sodiq hamroh kabi o'tarlar. Qabring uzra egsalar ham bosh, Xato qilishingni kutarlar.
ARSLON CHORLAGANDI... Erkin Vohidovga
Biz ham yuksaklarga tikkandik ko'zni, Bizda ham bor edi matonat, bardosh. Arslon chorlagandi qoshiga bizni, Lekin qumursqalar bo'ldi safardosh.
Jami tiriklikka tanish shu xatar, Qumursqa yaralgan yoppa talarga. Do'stim, alam qilar, arslon bexabar, Em bo'lib ketsak shu qumursqalarga.
OHU
Makoning bo'libdi tog'lar orasi, Sensan go'zallikning asli, sarasi. Ma'yus yuragingda ishqning yarasi, Sen ham oshiqmisan yoki, ohujon.
Daralar qo'ynida neni istarsan, Nechun doim g'amgin, doim mustarsan. Latif shijoating qayga qistarsan, Sen ham oshiqmisan yoki, ohujon.
Yo'q, sen axtarmassan tog'lardan makon, Va na go'zalliging uchun shuhrat-shon. Sayyod jabri senga bermaydi imkon, Sen ham oshiqmisan yoki, ohujon.
Qo'y, jonim, ko'zlaring to'lmasin yoshga, Tongda oyog'ing qo'y baland bir toshga. Seni quyosh o'zi ko'targay boshga, Sen ham oshiqmisan yoki ohujon.
G`ANIM BO`LOLMASMIZ
G'anim bo'lolmasmiz ikkimiz sira, Do'st ham bo'lolmasmiz balki hech qachon. Balki emasdirsan sen ham bokira, Balki emasdirman men ham pokdomon.
Ikkimiz uchun ham yolg'iz shu oftob, Ikkimiz uchun ham yagona zamin. Men ham sening uchun bitmadim kitob, Sen ham shuhratimni etmassan ta'min.
Kimga nima kerak? Nechun soxta shon? Nechun mangulikdan behuda talab? Axir ikkimiz ham so'ng manzil tomon Ketmasmiz dunyoning yukin orqalab.
MEN BORMAN
Bu ishq sirrin kitob etding, kitobing ichra men borman, O'qurman deb xitob etding, xitobing ichra men borman.
Yarashgaydir, ajab, senga ajab nozu tamannolar, Keturman, deb shitob etding, shitobing ichra men borman.
Yuzing hajri bilan oqqan labolab chashm selobin - Ichurman, deb sharob etding, sharobing ichra men borman.
Umid uzgil, deding oshiq, muhabbat rishtasin uzgum, Uzurman, deb azob etding, azobing ichra men borman.
Qayon qoldi o'shal so'zkim muhabbat ko'shkini, ey yor, Tuzurman, deb sarob etding, sarobing ichra men borman.
Dilimda qolgan ushbu har na manzil kulbai ishqni - Buzurman, deb xarob etding, xarobing ichra men borman.
Muhabbat gulshani ichra olib Abdullaning qalbin, Chalurman, deb rubob etding, rubobing ichra men borman.
IKKI SONIYA
Uyda tinchi bo'lsin yigitning avval, So'ngra butun bo'lsin do'stning imoni. Inson Yuragini tilkalar azal, Shu ikki narsaning buyuk armoni.
Biridan boshlanar shu yorug' olam, Dunyoga qo'yilgay ostonadan ot. Uydan boshi egik chiqdimi odam, O'sha kun tor unga butkul koinot.
Yigitning bir umri do'st bilan butun, Do'st bilan shirindir zaqqum hayoti. Do'stdan pand egan chog' ne bor uning-chun! Bad unga hattoki bor inson zoti.
Buyuk shiddat bilan jo'sharkan hayot, Shu ikki narsaga biz goh beparvo, Shu ikki soniya hamdam bo'lgan zot, Mening nazarimda, eng aziz siymo.
Qismat mayin ichdim - achchiq va taxir, Tuydim ehtirosning samoviy kuchin. Dunyoda odamzod yashamas, axir, Faqat irodasin sinamoq uchun.
Parchagina bulut, Cheksiz osmon, Adir ortidagi yolg'iz oyoq yo'l. Barch tashvishlarni unutib, shodon, Qayta olsam edi qoshingga butkul.
O‘ZBEK GENERALLARI
Ikki generalim turar yonma-yon, O‘tli ko‘zlarida jasorat zohir. Ular Temurbekning naslidir shoyon, Biri Alisheru biri Bahodir. Yovqur sarkardalar — qo‘rquv bilmagan, Tinchlikka mas’uldir o‘lkalarida. Ikki amakimga1 nasib qilmagan Yulduzlar chaqnaydi yelkalarida. Olis o‘rmonlarda qaysi bir zamon Daraxt kesar edi o‘zbek askari. Jalolni2 e’tirof etmagan davron Uning avlodin ham surgandi nari. Sadag‘asi ketay hurlik so‘zining, O‘zbegim sochilgan gardlarin topdi. Bobolarin eslab, yana o‘zining Qo‘mondonin topdi, mardlarin topdi. Hech kim orzu qilmas shamshirni, biroq Uningsiz dunyoni asrash ham qiyin. Men nechun quvonib she’r aytmay bu choq O‘g‘lonim general bo‘lgandan keyin.
14.01.2008 y. 1.Shoirning ikki amakisi Ikkinchi jahon urushidan qaytmagan. 2. Jaloliddin Manguberdi.
INSON OMILI
Samolyotlar qular, Kemalar cho‘kar, Poezdlar izidan chiqib ketadi. Bu holning sababin qancha izquvar, Qancha idoralar tahlil etadi. Mayda murvatgacha axtarib topib, Tekshirar ilmning necha komili. Oxiri besamar daftarin yopib, Deydilar: sababchi inson omili. O, inson omili, so‘nggi sababkor, Tangri qoshidagi yolg‘iz dalolat. O‘zingning dardingga o‘zingsan aybdor, O‘zingga yuklaysan o‘zing malomat. Hatto nadomating o‘zingga tortiq, Cho‘kkan kema bilan cho‘kkaymi zoring. Baridan ortiqdir, baridan ortiq Sening bir-biringga bergan ozoring. G‘alva chiqarmoqqa sen doim shaysan, Buraysan tinch turgan boshning murvatin. Umring o‘tib borar, sen-chi yashaysan Bir shumlik qilishning poylab fursatin. Ne-ne zakiy zotlar sening dastingdan Shaytonga koranda bo‘lgani ham rost. Sening makringdanu sening qasdingdan Kimlardir beajal o‘lgani ham rost. Ulug‘ kashfiyotlar seniki garchand, O‘zingsan falakning tengsiz olimi. Bir kuni mehvarida zamin yesa pand, Sabab bo‘lmasmisan, inson omili. 23.12.2007 y.
HIDOYAT YO‘LI
Islomning muqaddas arkonlari bor, Haj, ro‘za, namozu zakot va jihod. Ular bog‘liq erur iymonga poydor, Bajargan har mo‘min topgaydir najot. Ro‘za va namoz-ku hamrohdir doim, Zakot ham topilgay ba qadri imkon. Imoning to mahshar bo‘lsin but, qoim, Lekin jihod nedur? Nahot jang va qon? Qay mo‘min hidoyat yo‘lini bilsa, Hirsu nafs hujumin etolsin barbod. Rasululloh demish: — Kimki haj qilsa, O‘shadir dunyoda eng yaxshi jihod. 19.12.2007 y.
YANGI DAVRA
Bir davrada men o‘zimni begona sezdim, Go‘yo boshqa sayyoraga kelganday sayyoh. Turfa nozik buyumlardan qamashib ko‘zim, Qo‘rqar edim, tegib ketmay deya banogoh. Ahli davra g‘oyat po‘rim, g‘oyat maftunkor, Har birining imosida nazokat ayon. Ular ta’zim qilishardi takror va takror, Taqib olgan uzuklari yaltirar shoyon. Men-chi, yolg‘iz o‘ltirardim ko‘rgan kabi tush, Bo‘yinboqqa mos kelganmi men kiygan ko‘ylak? Talay sanchqi, qoshiqlarga boqardim xomush, Qaysi birin qaysi qo‘lga olmog‘im kerak? Shu on qo‘shiq yangrab qoldi yorug‘ sahnada, G‘amginmidi, shodmonmidi — bilmasdim, valloh! May ichmasdan mastday edim o‘sha lahzada, Mening uchun qadah so‘zi aytilmishdir, voh! Yangi zamon g‘unchalari, sizlarga salom, Bitta ko‘hna mo‘miyoni siylamishsiz, bas. Nabiralar ko‘rsatibdi menga ehtirom, Demak, ushbu davrada men begona emas. 31.12.2007 y.
YOSHLIGIM
Olis qishlog‘imning ko‘chalarida Tuproqni changitib yurgan yoshligim. Janubning yulduzli kechalarida Uxlamay xayollar surgan yoshligim. Orzular qaygadir chorladi bir choq, Ortda qolib ketdi u aziz tuproq. Kimgadir shogirdu kimgadir o‘rtoq She’r bilan suhbatlar qurgan yoshligim. Tanidim yurtimni, qadim elimni, Alisher so‘zlagan suluv tilimni. Va lekin yovlarim to‘sib yo‘limni Ne zabun kunlarni ko‘rgan yoshligim. Dunyoda birovni kamsitmoq yomon, Yomondir seniki bo‘lmasa zamon. Topolmay bir chora, topolmay imkon Yo‘lin yolg‘izlikka burgan yoshligim. Shukur, to‘zonlarda qolmadim so‘lib, Keldi xush davron ham shavqlarga to‘lib. Endi ro‘paramda nabiram bo‘lib Mardona qad kerib turgan yoshligim. 25.12.2007 y.
MULK
Sen meni kechirgin gaplarim uchun, O‘rinsiz so‘zlarim uchun kechirgin. Sening yuzlaringga boqib tunu kun To‘ymagan ko‘zlarim uchun kechirgin. Fikring menikidir, zikring meniki, Menga taalluqli go‘zalliging ham. Qolgan barcha mulking, mayli, seniki, Ayt-chi, nima qoldi o‘zingga, erkam. 10.01.2008 y.
IBRAT
Dunyoning ajoyib ibratlari bor, O‘sha boshqaradi umr kemasin. Do‘stiga mehrini etganda izhor, Hech kim ko‘kragidan tepki yemasin. Qanchalik balandga chiqmasin odam, Aslo unutmasin Halloq — egasin. Mayli gunohiga iqror bo‘lsa ham, Savob ishin esa qildim demasin. 10. 01. 2008 y.
